اختلال شخصیت مرزی یک بیماری می باشد . این بیماری یکی از انواع اختلالات شخصیت است که بیمار در مرز بین بیماری روان نژندی و روان پریشی قرار دارد و در واقع فرد در این نوع اختلال همیشه بر روی لبه یک خط حرکت میکند و هر لحظه امکان سقوط به طرف مقابل خط را دارد. ویژگی افراد در این نوع اختلال این است که در واقع ثبات اخلاقی ندارند ممکن است یک لحظه خوشحال باشند و در لحظه دیگر ناراحت و افسرده.
افراد احساس پوچی و سرگردانی دارند و از طرف دیگر ممکن است حمله های روان پریشی را هم گاهی مواقع تجربه کنند. در واقع هر لحظه رفتار و اخلاق آنها غیر قابل پیش بینی است. مدام احساس تنهایی میکنند و دوست دارند برای رهایی از این حس تنهایی تن به ارتباط با هرکسی بدهند و اکثر این روابط و دوستی های آنها حتی با اعضای خانواده و نزدیکانشان ناپایدار و سست است. خیلی زود و بشدت به افراد اطراف خود وابسته می شوند و ترک این افراد سبب احساس ناراحتی شدید و احساس پوچی آنها می شود.
علل ایجاد اختلال شخصیت مرزی چیست؟
در بوجود آمدن این اختلال عوامل مختلفی از جمله عوامل ژنتیکی و عوامل اکتسابی مؤثر اند . اما به گفته روانشناسان موقعیت های تلخ گذشته که در دوران کودکی برای فرد بوجود آمده نقش مهم تری دارد. از جمله این تجارب تلخ میتوان به اختلافات پدر و مادر و دعوا های آنها یا تنبیه او در دوران کودکی نام برد.
خصوصیات افرادی که دچار اختلال شخصیت مرزی هستند:
۱_بی ثباتی در روابط:
افرادی که اختلال شخصیت مرزی دارند در روابط خود با افراد دیگر و حتی نزدیکان رفتار متغیری دارند، به گونه ای که گاه با یک فرد احساس صمیمیت زیاد و آنی میکنند و در یک لحظه ممکن است که نسبت به او احساس نفرت و تنفر داشته باشند. افراد مبتلا به این اختلال اگر دوستان و نزدیکان آنها از پیش او بروند خیلی احساس انزوا و پوچی میکند و درک آن برایش سخت است.
۲_سر زدن رفتار های خطرناک از آنها:
این افراد ممکن است در انجام برخی از امور و‌کار ها زیاده روی زیادو نا متناسب داشته باشند. مثلاً در دوستی هایشان یا در روابط جنسی، و یا حتی در خوردن ممکن است خیلی پر خوری و زیاده روی کنند که کنترل رفتار آنها بسیار سخت است.
۳_مصرف بیش از حد مواد مخدر و الکل:
این افراد از مواد مخدر به عنوان مسکنی بر درد ها و مشکلاتشان استفاده میکنند و در مصرف آن زیاد روی میکنند.
در ادامه توصیه می شود مقاله اختلال خود بیمار انگاری را مطالعه نمایید.
۴_عصبانیت و خشونت زیاد و بی موقع:
این افراد وقتی قادر به کنترل شرایطی که از آن راضی نیستند نمی باشند، خیلی زود از کوره در می روند و به شدت عصبانی می شوند.
۵_خود زنی:
افراد مبتلا به این نوع اختلال گاه ممکن است رفتار های پر خطری از خود بروز دهند از جمله اینکه ممکن است قسمتی از بدن خود را زخمی کنند یا حتی درصدد خودکشی باشند .
۶_احساس بی هدف بودن و بیهودگی:
احساس پوچی و بی هدفی یکی از علائم بارز این اختلال است که به هر علتی ممکن است برای فرد بوجود آید؛از جمله اینکه دوستی آنها را ترک کند یا شکست عشقی که شدیداً آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و افسرده و منزوی میکند.
۷_نگرانی از تنهایی:
افراد مبتلا به این اختلال ترس زیادی از تنها شدن و تنهایی دارند و حتی اگر احساس کنند که تنها هستند دچار نگرانی و عصبانیت می شوند.
درمان اختلال شخصیت مرزی چیست ؟
در درمان این اختلال ،روش های مختلفی مانند درمان روان پویایی یا راهکار های رفتار یا راهکار های بین فردی، درمان شناختی، دارو درمانی و غیره و غیره مورد استفاده قرار میگیرد اما امروزه روش درمانی رفتاری یا دیالکتیک نیز بسیار کاربرد دارد در این روش از آنجایی که یکی از علل این اختلال عدم کنترل احساسات است.
در نتیجه در این روش با آموزش کنترل احساسات و هیجانات به بیمار کمک میکنند که رفتار متعادلی داشته باشد. در این روش فرد یاد میگیرد که احساسات خود را با نوشتن، خواندن یا گوش کردن موسیقی نشان دهد و ابراز کند. در این روش به فرد یاد داده میشود که در ارتباط بودن با یک نفری که او را حمایت میکند و او می‌تواند در شرایط بحرانی از او کمک بگیرد برای او مفید و لازم است.
در ادامه پیشنهاد می شود مقاله اختلالات روانی دوران سالمندی را مطالعه نمایید.
کلام آخر
افرادی که دچار اختلال شخصیت مرزی هستند می‌توانند انسانهای متعادل و مسئولیت پذیری باشند. اما نیاز به فرصت و زمان بیشتری دارند. یکی از راههایی که در این مورد میتوانیم به آنها کمک کنیم تشویق کردن آنها ست به آنها کمک کنید ودر مواقع ضروری با مشاوران مشورت کنید. بهتر است که برای تقویت حس مسئولیت پذیری آنها موقعیتی را برایشان فراهم کنید و آن محدوده را ایمن کنید تا حوادث پرخطری از فرد سر نزند و مشکلی پیش نیاید و به مرور زمان حد و مرز هارا به آنها یاد آوری کنید .
اگر این افراد تهدید به چیزی در مورد خودشان کردند آنها را جدی بگیرید و از آنها مراقبت کنید .سعی کنید در هنگام صحبت کردن با آنها واضح و شفاف برای آنها صحبت کنید که دچار سوء تفاهم و سوء برداشت نشوند.
